و امروز ردپای پرچمداران سیاه را می توان در اربعین دید. روزی که شیعیان کربلا را فتح و خود را آماده گذر از سوریه می کنند. و سوریه نزدیکتر پایگاه به قدس است. در دل آن منزل بانویست که صاحب اربعین است. حالا دیدی چقدر کربلا و اربعین و سوریه و قدس به هم نزدیکند؟ پس بیراه نیست که بگویم اربعین بما آموخت راه قدس از کربلا و سوریه می گذرد.
و تو ای حسین! این گروه عظیم از عاشقان تو با نیات صادقانه و دلهای شعله ور از شوق زیارت تو و تقرب الی الله بسوی کربلا می آیند تا نفس خود را از گناهان و تعلقات دنیوی پاک کنند. ای سرور آزادگان! به تو قول می دهیم که روزی پیاده به سوی قدس می رویم و آن سرزمین مقدس را از چنگال صهوینیسم های غاصب آزاد خواهیم ساخت و به زودی به شام می آییم تا حرم خواهرت زینب کبری علیها السلام را از حملات مزدوران صهیونیسم و آمریکا که عناصر سلفی و تکفیری و تروریستی و وهابی هستند، و از اسلام هیچ چیز درک نکرده اند، رهایی بخشیم.
روزی که ارتش بعثی با تمام قوا به خرمشهر حمله کرد اولین کسانی که جلوی ارتش تا به دندان مسلح صدام ایستادند شهید جهان آرا و همرزمانش نبودند، بلکه تفنگداران نیروی دریایی ارتش بودند.
عیب ما همینجاست که فکر می کنیم جبهه و دفاع مقدس فقط مخصوص بسیجی ها و سپاهی ها بوده (هرچند که نمیشه از رشادت هاشون چشم پوشی کرد) و کمتر از رشادت های نیروهای ارتش حرف می زنیم.
فرماندهان نیروی دریایی ارتش با اینکه می دونستند سقوط خرمشهر حتمی هست به دو گروه تقسیم شدند تا یک گروه ورود دشمن روبه تاخیر بندازه و گروه دوم مردم رو از شهر دور کنهعد که عملیات تخلیهء مردم شهر تمام شد، هر دو دسته تفنگدارهای نیروی دریایی ارتش یکی شدن و در مقابل عراقی ها دفاع جانانه ای کردن. تا اونجایی که همه اون ها شهید شدند و امروز کسی ازشون یاد نمی کنه.
همین نیروی دریایی ارتش بود که با رشادت های خودش تونست در همون روزهای ابتدایی دفاع مقدس بیش از 80 درصد ناوگان دریایی عراق رو نابود کنه تا جایی که عراق تا پایان جنگ نتونست نیروی دریایی خودش رو سامان بده.
ناخدای انقلاب : این تسلط دریایی، این حضور راهبردی برای نیروهای دریایی و ناوگانهای دریایی ما، پیام آور عزت و بیداری ملتهاست.
پ,ن : نیروی دریایی چون نگینی درخشنده بر عرشه ی کشتی افتخار و صلابت است.